laat de liefde zegevieren
probeer het maar te stoppen, en te negeren
te doven, te proberen
stug hielden we vast totdat beide
durfden eraan toe te geven
kom je tot de conclusie dat alles
op eigen tempo in elkaar past
dat de rem langzaam losgelaten wordt en de eerste
twijfels worden weggenomen door
stille, prille woordjes
leren we van alles wat het witte doek ons aanreikt
leergierig als we zijn, we kruipen weg in rode, fluwelen stoelen
ik kijk naast me en zie je profiel tegen het schijnsel
van een potentieel-beeldjes-winnend-spel
Zie ons zitten in de bus, eten op zeedijk
knikkend wanneer we de albert heijn uitlopen
kankerend wanneer we een zeilerspetje treffen
lachend wanneer we zingen over die ene gevangenis die heel even voor
vakantieoord doorging
liefhebbend wanneer ik naast je lig en ik blij ben dat je je afvroeg
of wij elkaar niet ergens van kennen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten